آنچه مرا بر این داشت که وبلاگی در راستای کوهنوردی به راه اندازم

 

به نام خداوند بخشنده و مهربان

از کودکی علاقه ی خاصی به طبیعت داشتم و همیشه از دیدن مناظر طبیعی لذت میبردم، مناظری که با چهره ی اصیل خود، جلوه ای از زیبایی و عظمت خالقی بی همتا و خوش ذوق را در ذهنم ترسیم مینمود.

تصویری بسیار زیبا از یکی از قلل خط الراس واپر (vapper) بلندترین خط الراس سیوند در استان فارس با ارتفاع 3128 متر در قله ی اصلی

 

این عشق در ابتدا مرا بر آن میداشت که از هر فرصتی برای بهره بردن از این زیباییها استفاده کنم، به طوری که گاه میشد که نیمی از روز را در مدرسه و نیمی دیگر را در کوه ها و چشمه سارها و یا در کوچه باغها و کنار رودخانه ها بسر میبردم.

اما با گذشت زمان و اندیشیدن دراین همه لطف، احساس کردم که ناسپاسی است که در قبال این لطف بیکران آرام بنشینم.

اینچنین بود که بر آن شدم که من هم دستی به شکر برآرم، و از آنجا که نقطه ی اوج عشق من به طبیعت را کوهها در بر می گرفتند و بیشترین بهره ی من از الطاف طبیعت از آنها سرچشمه می گرفت، تصمیمم بر آن شد که در این احساس لطیف و زیبای غیر قابل وصف، هر آنکس را که میتوانم شریک خود گردانم، باشد که سپاسی باشد هرچند اندک.

حال با دستی اگر چه خالی ولی با دلی سرشار از امید در این راه گام نهاده ام.

تاسیس این وبلاگ اگر چه اولین این گامها نیست ولی به نظر میرسد که از موثرترین آنها باشد که امیدوارم با یاری خداوند متعال و همراهی شما عزیزان در این راه موفق باشم که اگر به لطف خدا موفقیتی حاصل شود مطمئنا این موفقیت نه تنها از آن من، بلکه از آن تمام کوهنوردان خواهد بود.

 

با آرزوی سلامتی و سربلندی برای یکایک شما عزیزان